ဦးနှောက်ဟာ မျက်စိကနေတစ်ဆင့်အချက်အလက်တွေကို လက်ခံနေတဲ့အချိန်မှာအရေးကြီးတာတွေကို လက်ခံပြီး အရေးမကြီးဘူးထင်တာတွေကို ဖယ်ထုတ်ပေးတယ်။ ဒါ့ကြောင့် ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတာတွေသာ မှတ်မိနေတာ မထူးဆန်းပါဘူးနော်. . .
ကမ္ဘာမြေပေါ်က လူတွေဟာ ဘာကြောင့်များ ကိုယ့်ရဲ့ဒဿနကို အတင်းဖြန့်ဝေချင်ကြတာလည်း . . .
ဘဝအခက်အခဲတွေကြား ချစ်ခြင်းနဲ့မေတ္တာတရားအပေါ် ယုံကြည်မှုနည်းမိလာတိုင်း ရုပ်ဆိုးကိုတွေးမိရင် ပြန်နွေးထွေးလာသလို ခံစားမိစေတာ အခုအချိန်အထိပဲ။
ကိုယ်တိုင် ကျူးလွန်တာမဟုတ်ဘဲ မတော်တဆ ကျောကပ်နေမိတဲ့အတွက် အဆုတ်ဖြဲခံနေရဆဲပါ။ ဘယ်သူက ကျွန်တော့်ထွက်ပေါက်ကို ပိတ်ထားမှန်း မသိဘဲ ရှင်သန်နေထိုင်နေဆဲပါ။
ဟယ်လင်ဟာ အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ရှက်လည်းရှက်သွားတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ သေးသေးကလေး ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတာ။
စင်ဒရဲလားက ဖိနပ်ကျွတ်တာမဟုတ်ဘဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီသာကျွတ်ကျန်ခဲ့ရင် မင်းသားလေးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ပြကြရမှာလို့ ပြောနေကြတာမလား။
ဆဲရေးတဲ့စကားတွေ၊ ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်စကားတွေက လက်ဆောင်လိုပဲ။ ကိုယ့်စိတ်က လက်မခံ၊ မသိမ်းပိုက်ရင် ကိုယ့်ဆီကို ရောက်မလာဘူး။ ဆဲရေးစကားတွေရဲ့ပိုင်ရှင်ကသာ အဲဒီစကားတွေကို ပြန်ရသွားမှာပဲ။
မျောက်ကြီးဟာ သူ့ကို မြားနဲ့ ပစ်မှန်း သိလိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် တစ်ပတ်ကျွမ်းပစ်ပြီး ရှောင်ရင်း မြားကို လေထဲမှာတင် ဖမ်းယူလိုက်တယ်။
ငေးရတာဟာ အားထုတ်မှုပါဝင်တဲ့အတွက် ပင်ပန်းပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ရယ်မောတို့ လွမ်းမောတို့လို ငေးမောလို့ပါ ဆိုကြတာမဟုတ်လား။
မင်းကို သတ်ချင်တာတော့ မှန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဒေါသနဲ့ ငါ့အမုန်းကြောင့်တော့ မင်း မသေစေရဘူး။ ငါ မင်းကို ဖြူဖြူစင်စင်ပဲ သတ်ချင်တယ်။”
ကမ္ဘာလောကရဲ့တစ်နေရာမှာ စစ်ဖြစ်နေတဲ့အချိန် နောက်တစ်နေရာမှာတော့ ဘောလုံးပွဲတစ်ပွဲကို အကြိတ်အနယ် အားပေးနေကြမယ်။ တစ်နေရာမှာ ငလျင် အကြီးအကျယ်လှုပ်နေပေမယ့် နောက်တစ်နေရာမှာတော့ တစ်စုံတစ်ရာကို အောင်ပွဲခံနေလိမ့်မယ်။
ဖားဟာ အံ့ဩနေမိတယ်။ ကင်းခြေများဟာ သူ့ရဲ့ ဒီလောက်များပြားလှတဲ့ခြေထောက်တွေကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး စီမံခန့်ခွဲပါလိမ့်။
ဘယ်တော့မှ မသေနိုင်ဘဲ ခေတ်အဆက်ဆက် ကျင်လည်နေရတဲ့ တစ္ဆေဇာတ်ကောင်တွေ အကုန်ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်။
လွမ်းဆွတ်စိတ်နဲ့ဖျားပြီး ‘လွမ်းနာကျ’ ရတဲ့အခါ နာလန်ထဖို့ အင်မတန် ခက်ခဲတယ်။ ပြန်လည်ပျော်ရွှင်ရဖို့ဆိုတာကလည်း ဘယ်တော့မှ မလွယ်ကူတတ်။
ကာမဂုဏ်ခံစားမှုတွေ၊ လူယောင်ဖန်ဆင်းထားတဲ့ ဘီလူးမတွေရဲ့ မြူဆွယ်ဖြားယောင်းမှုတွေ၊ မာရ်နတ်သမီးပျိုတွေရဲ ရိုင်းစိုင်းတဲ့အလှတွေ စတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ
